ฟังจากปาก “นารา” กับบทที่ไกลตัว ในเรื่อง “รักของอาเซ”
อีกหนึ่งนักแสดงสาวมากความสามารถอย่าง “นารา เทพนุภา” หรือที่หลายคนติดภาพจาก “พิณ” จากเรื่อง "รักลองใจ” ทำให้ในโลกโซเชียลเป็นที่ฮือฮาอย่างมาก ล่าสุดกับผลงานในซีรีส์อิงจากเรื่องจริง “Club Friday The Series 9 รักครั้งหนึ่งไม่ถึงตาย ตอนรักของอาเซ” งานนี้กับอีกบทบาทที่ท้าทาย มีโอกาสได้พูดคุยกับเธอ เจ้าตัวได้เล่าให้ฟังว่า
สำหรับ “รักของอาเซ” รับบทเป็น “กุ๊กไก่” จะเป็นแบบคนที่ negative ไม่ได้มองโลกในแง่ดีเท่าไหร่ ตัวละครตัวนี้ค่อนข้างที่จะเด็ดเดี่ยวในชีวิตจริง เพราะในชีวิตไม่ได้มีอะไรที่ทั้งหมดหรือเลวทั้งหมด แต่ต่อให้เราทำดีแค่ไหนบางคนถ้ามันจะทำตัวแย่กลับมามันก็ทำอยู่ดี จะตรงกันข้ามกับ “อาเซ” จะเป็นคนที่โลกสวย มีความหวังอยู่ตลอดว่าจะได้เจอแม่ ความรักจะต้องนำพาให้ไปพบเจอในสิ่งที่หวัง แต่สำหรับ “กุ๊กไก่” คือเหมือนรู้แล้วว่าอันนี้เป็นยังไง โลกจะต้องเป็นไปแบบไหน เรียกว่ามองโลกตามจริงมากกว่า
ในเรื่องต้องรับบทเป็นผู้จัดการดาราจะมีฉากที่ต้องไปบั๊พกับทีมงานทั้งหลายจก็จะมีวลีเด็ดประมาณว่า “ทำงานนะไม่ใช่การกุศล” เป็นคนนึงที่ค่อยข้างเคี่ยวมาก อะไรนิดหน่อยไม่ได้เลยไม่มีอนุโลมอะไรทั้งสิ้น และมันเป็นฟีลที่แบบกว่าจะก้าวมาถึงจุดที่เป็นผู้จัดการดาราได้ จากที่เมื่อก่อนเป็นพีอาร์ไม่มีชื่อเสียงอะไร อันนี้เป็นสิ่งที่ตัวเราปลูกพื้นของคาแรกเตอร์ตัวละครเองก็จะประมาณนี้
คาแรกเตอร์ของตัวละครกับชีวิตจริงๆ ส่วนตัวคิดว่ามันค่อนข้างตรงมาก เพราะเราเป็นคนตรงๆ อยู่แล้ว การเล่นละครทำให้เรารู้ว่าเข้าใจตัวเองได้ดีขึ้น เหมือนได้ทำความรู้จักนิสัยตัวเองมากขึ้น ก่อนที่เราจะไปสวมบทบาทเป็นคนอื่น เราจะรู้จักตัวเองค่อนข้างดี จะรู้ว่าตัวเองชอบอะไร ถามว่าตรงไหมมันมีทั้งตรงและไม่ตรงผสมกันไป ส่วนที่ตรงคือเราเป็นคนที่ไม่ชอบทำอะไรที่มันขัดต่อความรู้สึกตัวเอง ถ้าชอบก็ทำ ถ้าไม่ชอบก็ไม่ทำ แต่การปฏิเสธจะไม่ได้โผงผางเท่ากับตัว “กุ๊กไก่” สมมติเราไม่โอเคก็จะพูดดีๆ เรื่องมันเป็นยังไงทำไมถึงเป็นแบบนั้น ยังมีความเป็นเหตุเป็นผลอยู่ แต่เราไม่ได้บอกว่าตัวเราเป็นคนดีอะไร การที่แบบว่าเราเรียนรู้หรือเลือกที่จะเปิดรับมันก็โอเค เอาจริงๆ เล่นละครไม่มีอะไรที่ตรงกับตัวเราหรอก เพราะเราก็ไม่ได้เล่นเป็นตัวเองสักเรื่องหรืออาจจะยังไม่เจอเรื่องที่เป็นตัวเราจริงๆ แต่มันสนุกตรงที่ว่าเราได้ลองคิดแบบตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นมา เพราะชีวิตจริงเราก็ไม่ได้ทำสิ่งนั้นอยู่แล้ว
ยอมรับว่าเรื่องนี้ยากพอสมควร รู้สึกว่าบทมันไกลตัวเรามาก ด้วยอายุของตัวละคร “กุ๊กไก่” น่าจะ 20 ปลายๆ แล้วหรือไม่ก็อาจจะเข้าเลข 3 แล้วก็ได้ รู้สึกว่าโตมาก และต้องทำงานในวงการบันเทิงด้วย เป็นผู้จัดการดาราทำนู่นนี่นั่นหลายอย่าง ความคิดการตัดสินจะค่อนข้างเร็ว อย่างเรื่องก่อนใน “รักลองใจ” ตัว “พิณ” จะทำอะไรก็คิดไตร่ตรองก่อนค่อยพูด แต่อันนี้ไม่ใช่แบบนั้น จะทำๆ ไปก่อนขอให้ได้พูด อะไรโอเคไม่โอเคก็จะพูดออกไปเลย
เรื่องของการทำการบ้าน บอกได้เลยว่าหาง่ายมากเพราะมันเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวเรามาก ที่เหลือคือเราต้องไปตีความเอาเองว่าจะให้มันออกมาเป็นยังไง พอเราเข้าร่วมฉากจะได้รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อแบบนี้ทำให้เราได้รู้ว่าจริงๆ มันสามารถพัฒนาตัวละครต่อไปได้อีกหลายเลเวลเลย เรื่องสำคัญของการเข้าใจตัวละครที่ได้รับคือการทำการบ้านจริงๆ อย่างที่เคยได้พูดไป คือหนูทำหารบ้านหนักมากกับทุกๆ เรื่องที่ได้เล่น ตั้งแต่บท “ยูนะ” ใน “ขวัญผวา” เมื่อ 2-3 ปีก่อน อันนั้นก็ได้รับบทเป็นคนโรคจิต ซึ่งยากมากๆ จะทำยังไงให้คนดูรู้สึกถึงคนโรคจิตจริงๆ ตอนนั้นเราก็ไปหา ref ว่าคนโรคจิตเขาเป็นยังไง มีทั้งหมดกี่ประเภท บวกกับตัวละคร “ยูนะ” เป็นคนโรคจิตแนวไหน นี่คือสิ่งที่เราไปทำการบ้านเอง
