(แม่)เจ๊ไก่จัดให้(ลูก)โฬม

       ที่ต้องถูกหญิงราชนิกูล กลั่นแกล้ง ย่ำยีสารพัน ต่อมาก็รันทดหนักหนา ดราม่าเข้าไปใหญ่ ให้ ลูกรักเป็นลูกไอ้ใบ้กับนังชะนีขี้เรือน

แม้กระทั่งละครของค่ายเพื่อนบ้านเยี่ยงทีวีซีน ลูกชายก็เป็นแค่ผู้ชายซื่อบื้อไม่ทันเล่ห์ ไม่รู้เหลี่ยมชะนีแรดที่จะรวบหัวรวบหาง จับทําผัว

ตั้งแต่ "โฬม-พัชฏะ นามปาน" เลิกฝันจะเป็นโปรกอล์ฟ หันเหชีวิตมาเป็นพระเอก กี่เรื่องต่อกี่เรื่อง ก็ดราม้า ดราม่า ว่ามั้ยคะคุณขา

ว่าแล้ว "เจ๊ไก่-วรายู้ด" ผู้จัดคนเก๋ จึงปรารภกับปิยมิตรในวงชีวิต ว่าอยากจะเฟ้นหาบทบาทแปลกและใหม่ ให้ "ลูกโฬม" เล่นสักเรื่อง

"ตัวจริงเค้าน่ะนะ เธ๊อ น่ารัก ขี้เล่น ทะเล้นทะลึ่ง จะตาย" เจ๊ไก่ว่า

"งั้น..ให้พลิกมาเล่นบทกุ๊กกิ๊กจิ๊ เจ้าชู้กะล่อนบ้าง ดีมั้ยคะพี่เจ๊ไก่" ปิยมิตรผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกละครนําเสนอ ซึ่งเจ๊ไก่ก็เห็นงามตามนั้น

ว่าแต่... บทตลกโปกฮาแบบไหน หรือจากนวนิยายเรื่องใดหนอ จึงจะเหมาะและสมศักดิ์ศรี "พระเอกลูกรัก"เนื่องเพราะนิยาย เรื่องนั้นเจ้านี้ก็จอง เรื่องโน้นเจ้านั้นก็ซื้อตัดหน้า เอ...หรือจะเขียนพล็อตใหม่?

"ก็... "พ่อไก่แจ้ ไงคะพี่เจ๊ไก่ขา คุณน้องว่าเหมาะมั่กๆ ที่สําคัญยังไม่เคยมีใครเปิดซิงทําเป็นละครเลย จะมีก็แต่คุณเชิด ทรงศรี ทําเป็นหนัง จน "กรุง ศรีวิไล" มาแล้วเกิดไงคะ"

เริด!! อันนี้เดี๊ยนว่าเอง ค่ะ  แต่คิดว่าเจ๊ไก่คงอุทานไม่ต่างไปจากนี้

นับจากวันนั้นจนถึงวันนี้ บทประพันธ์ของ "กนกเรขา" ที่มีวลีฮิตไปทั่วพาราว่า "ปลงเสียเถอะ แม่จําเนียร" ก็ไปนอนอยู่ในอ้อมกอดแห่งรักของเจ๊ไก่เป็นที่เรียบร้อย มีการตกลงซื้อขายกับเจ้าของลิขสิทธิ์ อย่างถูกต้อง ใครอย่าได้หมายจะมาปาดเค้กให้เหนื่อยเปล่า

ไม่รัก แม่นอกไส้ชื่อ "ไก่-วรายุธ" ไม่จัดให้นะเคอะ "ลูกโฬม" ขา ♦