ขุดหลักคิดภูมิสังคมจากเรือนหอพอเพียงของ “โทนี่ รากแก่น”

 ขุดหลักคิดภูมิสังคมจากเรือนหอพอเพียงของ  “โทนี่ รากแก่น” 
       เรียกว่าเป็นเรือนหอพอเพียงของ  “โทนี่ รากแก่น”  และ “แก้ว จริญญา” เป็นเรือหอที่สร้างสรรค์แห่งปีก็ว่าได้สำหรับยุคนี้ เพราะต้องเริ่มจากแนวคิดความเชื่อแล้วคู่รักนั้นๆต้องเชื่อและมองไปในทางเดียวกันถึงจะสร้างได้

อ่านข่าวต่อ:“โทนี่” อวดสวนผักปลอดสารพิษ พร้อมโชว์เก็บเกี่ยวผลผลิต

        เมื่อมีความศรัทธา ก็ต้องลงมือทำ แถมมีดีไซน์อีกต่างหาก ที่สำคัญ “โทนี่ รากแก่น” ยังได้นำหลักคิดว่าปราชญ์ชาวบ้านหลายท่านที่เขาไปอบรมนำมาปรับใช้ในเรือนหอพอเพียง
        ตอนล่าสุดที่เขาเล่าถึงชีวิตในเรือนหอเขาได้ขอบคุณเพื่อนที่มีบทบาทในการสร้างสรรค์เรื่องราวนี้ว่า พัฒน์เป็นผกก.เรื่อง SOS Skate ซึมซ่า เรื่องนั้นพัฒน์เลือกเราไปเล่นเป็นไอ้หัวเขียว หัวหน้าแก้งค์เด็กสเก็ต เป็นช่วงเวลาที่บ้าคลั่งมาก  เราบ้ามาด้วยกันตลอดตั้งแต่ตอนนั้น จนตอนนี้เรามาทางนี้ได้ไง!!!
        เราแค่เริ่มจากการคุยกัน แชร์ความคิดกัน แล้วพอเจอกันอีกที ต่างคนต่างเริ่มลงมือกันแล้ว โคตรมันส์ ดีใจที่มีเพื่อนทำ และมีเพื่อนๆอีกหลายคนที่จะเดินไปทางนี้ด้วยกัน อย่างบุตรเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่อยู่เมลเบิร์น มาสนิทกันตอนเป็นช่างตัดผมที่ร้าน the lounge ด้วยกัน ตอนนี้เปิดร้าน Smileclub ด้วยกัน แล้วก็ไปอบรมเรียนรู้กับอ.โจน อ.บุญล้อมมาด้วยกัน คือพวกเราโชคดีมีคนที่คุยกันรู้เรื่องอยู่ไม่น้อยเลย ตั้ง3-4คนละ!!!
       นั่นแหละคือข้อคิดที่ว่าพึงคบบัณฑิต 

       สำหรับแนวคิดภูมิสังคมของเขา เขาได้กลั่นออกมาจากข้อความในไอจีตอนหนึ่ง สิ่งนึงที่ได้เรียนรู้คือการอยู่รอดของหลายสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้สอดคล้องกับดิน ไม้ อากาศ ไฟ แม่น้ำ ทะเล ภูเขา เมฆ หิมะ กลางวัน กลางคืน เสมือนการดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิตอื่นๆในธรรมชาตินี้เอื้อกันและกัน ไม่มีอะไรที่มากไป หรือน้อยไป กำลังพอดี
        ต่างกับมนุษย์เราทุกวันนี้ พัฒนาการรับรู้มาเพื่อรับรู้มากกว่าแค่เรื่องพวก basic instincts เรามีโอกาสได้สนุกกับการลิ้มรสชาติหลากหลาย สร้างสรรค์ศิลปะ มีจิตนาการมีความฝัน มีความอยาก ความต้องการที่มากกว่าแค่การอยู่รอด บางคนต้องการชื่อเสียง ต้องการการยอมรับ ต้องการการมีอำนาจ ต้องการความสะดวกสบาย ต้องการมีความสุข…
ความสุขที่มากล้นเกินความจำเป็น กอบโกยเก็บไว้เพียงส่วนตัว หาผลประโยชน์จากทุกสิ่งทุกอย่างรอบข้าง ตาโตไปกับทุกสิ่งอย่างที่สามารถตอบสนองความต้องการ

       ในวันที่เงินมันหายากมากขนาดนี้ ชีวิตความเป็นอยู่ที่ต้องพึ่งพาเงิน จะเป็นยังไง? สิทธิเสรีภาพเสมือนเป็นความเพ้อฝัน เพราะเหมือนต้องมีเงินเท่านั้นถึงจะมี freedom เราก็เลยพยายามแหวกว่ายดิ้นรนเพื่อหาอิสระภาพด้วยการหาโอกาสทำเงิน เพื่อพอมีมากพอ เราจะมีทางเลือก มีอิสระ แต่ในเวลาเดียวกัน เราก็ขังตัวเองให้เป็นทาสของเงินด้วยการแลกกับเวลาชีวิตที่เรามีเกือบทั้งหมด

        แล้วสรุปว่าความพอเพียงนี่ปฏิบัติกันได้จริงในวงกว้างมั้ย? หรือเราคงต้องผ่านจุดนี้ไปก่อน ผ่านไปสู่จุดที่เราต้องมีระบบสังคมที่ดีกว่านี้ก่อนรึป่าว?
       สังคมที่เราทุกวันนี้ขับเคลื่อนแบบเป็นชุมชน เป็นประเทศ คนโดยส่วนมากไม่ได้ถูกฝึกฝนให้พึ่งตัวเองได้แล้ว ต้องพึ่งระบบระเบียบที่สังคมตั้งขึ้น ต้องหวังพึ่งผู้นำประเทศที่มีศีลธรรม มีคุณภาพ มีความรับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเองอย่างถ่องแท้
        บางทีการพิมพ์ยาวๆก็เป็นการคัดกรองคนที่สนใจจริงกับคนที่ไม่ได้สนใจจริง  ไม่มีถูกไม่มีผิด หวังว่าอะไรที่มีประโยชน์ก็แค่อยากแชร์ครับ

       สรุปหลักคิดแบบภูมิสังคมของ“โทนี่ รากแก่น” คือการพึ่งพาตนเองให้ได้